Je dacht je leven best goed op de rit te hebben.
Oké, niet alles verliep helemaal vlekkeloos, maar dat er écht iets aan de hand zou zijn?!
…Nou, wel dus, en niet zomaar iets!
Herken jij dit?
- Je bent enorm geschrokken door de ontdekking dat degene van wie je houdt verslaafd is. Hij heeft gedurende heel lange tijd zijn verslaving bewust geheim gehouden voor jou en heeft daardoor ook heel veel leugens verteld. Dit deed hij allemaal om ervoor te zorgen dat jij zijn veelvuldige, stiekeme verslavingsgedrag niet zou ontdekken. Je hebt ontzettend veel pijn nu je hier achter gekomen bent. Hoe kon hij dit doen?
- Je voelt je op dit moment nog veel onzekerder dan dat je al was. Je had wel al behoorlijk lang het gevoel dat er iets niet klopte, maar dat wuifde je weg, negeerde je het liefst, je deed het gevoel af als onzin of schreef het toe aan je onzekerheid. Nu je weet dat jouw onderbuikgevoel wél klopte, voel je je steeds slechter. Het vertrouwen in jezelf is weg, want: “als zelfs ík niet naar mijzelf luister, en hij op zo’n manier met mij kan omgaan…? Wat stel ik dan nog voor?”
- Je bent boos op jezelf en geeft jezelf de schuld ervan dat het zo ver heeft kunnen komen. Al die keren namelijk dat hij niet eerlijk tegen je was, wílde jij ook niet zien dat het niet klopte, want tja, je gevoel zei het toch wel al...? Je verwijt het jezelf dat hij zijn geheim daardoor zo lang heeft kunnen stilhouden en jij het gedrag niet veel eerder al hebt kunnen laten stoppen en oplossen. Als hij bijvoorbeeld voor de zoveelste keer laat thuiskwam, of te laat op jullie afspraak, "omdat het druk was op de weg" of “hij moest omrijden”, “overwerken”. En de keren dat jij binnenkwam en er snel iets werd weggelegd, of de laptop nog heel snel werd dichtgeklapt en opgeruimd (in een rommelig, niet door hem opgeruimd huis). En wanneer hij de tijd weer vergeten leek te zijn: "ik moest nog even dit doen, oh en dat kon ook echt niet wachten en toen opeens was het laat". En... Je nam zijn woorden, zijn smoezen en excuses, iedere keer weer als waarheid van hem aan. Stom van je.
- Tegelijkertijd ben je ook verschrikkelijk kwaad op hém, om wat hij gedaan heeft. Hij heeft je voorgelogen, vaak! En ja, je probeerde wel eens met hem te praten over jouw zorgen die niet verdwenen, maar hoe vaker jij er met hem over wilde praten, hoe vaker hij de laatste tijd boos werd! Je vertrouwen in hem is stuk. Jullie verstandhouding was duidelijk niet hoe jij dacht dat die was en hoe hij zei dat die was.
- Je voelt je ten einde raad; je begrijpt niet waardoor het allemaal zo ver kon komen. Maar zijn pijnlijke verslaving hoeft in ieder geval, wat jou betreft, niet het einde te betekenen van jullie relatie of contact. Je houdt van hem, ondanks de manier waarop hij met jou is omgegaan. Voor hem is het ook allemaal moeilijk. Hij is ziek, hij deed het niet om jou te kwetsen, ergens besef je je dat ook wel. Je wilt hem helpen, maar alles wat je doet lijkt averechts te werken. Je wilt hem steunen, maar weet niet hoe. Je wilt hem weer kunnen vertrouwen, maar.. hoe? Je merkt dat je zelf intussen grote moeite hebt om overeind te blijven in deze toestand, terwijl je er wilt zijn voor je gezin, je omgeving en voor hem. Het is zo ontzettend veel allemaal…
Herken je dit?
Je bent enorm geschrokken door de ontdekking dat degene van wie je houdt verslaafd is. Hij heeft gedurende heel lange tijd zijn verslaving bewust geheim gehouden voor jou en heeft daarvoor ook heel veel leugens verteld. Dit deed hij allemaal om ervoor te zorgen dat jij zijn veelvuldige, stiekeme verslavingsgedrag niet zou ontdekken. Je hebt ontzettend veel pijn nu je hier achter gekomen bent. Hoe kon hij dit doen?
Je voelt je op dit moment nog veel onzekerder dan dat je al was. Je had wel al behoorlijk lang het gevoel dat er iets niet klopte, maar dat wuifde je weg, negeerde je het liefst, je deed het gevoel af als onzin of schreef het toe aan je onzekerheid. Nu je weet dat jouw onderbuikgevoel wél klopte, voel je je steeds slechter. Het vertrouwen in jezelf is weg, want: “als zelfs ík niet naar mijzelf luister, en hij op zo’n manier met mij kan omgaan…? Wat stel ik dan nog voor?”
Je bent boos op jezelf en geeft jezelf de schuld ervan dat het zo ver heeft kunnen komen. Al die keren namelijk dat hij niet eerlijk tegen je was, wílde jij ook niet zien dat het niet klopte, want tja, je gevoel zei het toch wel al…? Je verwijt het jezelf dat hij zijn geheim daardoor zo lang heeft kunnen stilhouden en jij het gedrag niet veel eerder al hebt kunnen laten stoppen en oplossen. Als hij bijvoorbeeld voor de zoveelste keer laat thuiskwam, of te laat op jullie afspraak, “omdat het druk was op de weg” of “hij moest omrijden”, “overwerken”. En de keren dat jij binnenkwam en er snel iets werd weggelegd, of de laptop nog heel snel werd dichtgeklapt en opgeruimd (in een rommelig, niet door hem opgeruimd huis). En wanneer hij de tijd weer vergeten leek te zijn: “ik moest nog even dit doen, oh en dat kon ook echt niet wachten en toen opeens was het laat”. En… Je nam zijn woorden, zijn smoezen en excuses, iedere keer weer als waarheid van hem aan. Stom van je.
Tegelijkertijd ben je ook verschrikkelijk kwaad op hém, om wat hij gedaan heeft. Hij heeft je voorgelogen, vaak! En ja, je probeerde wel eens met hem te praten over jouw zorgen die niet verdwenen, maar hoe vaker jij er met hem over wilde praten, hoe vaker hij de laatste tijd boos werd! Je vertrouwen in hem is stuk. Jullie verstandhouding was duidelijk niet hoe jij dacht dat die was en hoe hij zei dat die was.
Je voelt je ten einde raad; je begrijpt niet waardoor het allemaal zo ver kon komen. Maar zijn pijnlijke verslaving hoeft in ieder geval, wat jou betreft, niet het einde te betekenen van jullie relatie of contact. Je houdt van hem, ondanks de manier waarop hij met jou is omgegaan. Voor hem is het ook allemaal moeilijk. Hij is ziek, hij deed het niet om jou te kwetsen, ergens besef je je dat ook wel. Je wilt hem helpen, maar alles wat je doet lijkt averechts te werken. Je wilt hem steunen, maar weet niet hoe. Je wilt hem weer kunnen vertrouwen, maar.. hoe? Je merkt dat je zelf intussen grote moeite hebt om overeind te blijven in deze toestand, terwijl je er wilt zijn voor je gezin, je omgeving en voor hem. Het is zo ontzettend veel allemaal…
En nu?
Je kunt zo niet doorgaan. Je gaat eraan onderdoor met alle emoties en verwarrende gedachten die constant door je heen schieten, en dit verergert alleen maar. Doordat je steeds zo heen en weer geslingerd wordt tussen al die uiteenlopende gevoelens en gedachten, begint er nu ook irritatie te ontstaan tussen jou en je verslaafde dierbare, in je gezin, je omgeving..
Als jij dit heen en weer geslinger in je hoofd en je lijf niet stopt, raak je straks nog alles kwijt. Niemand kan zo dan toch nog iets met jou? Hebben zij straks nóg meer problemen.
Je begint intussen steeds minder te geloven dat het nog goedkomt. Waar houdt dit op?
Krijg nu meteen waardevolle tips:
Meld je aan om regelmatig tips en adviezen te ontvangen per mail en ontvang gratis het (vernieuwde!) e-book “Het boek dat je wilt lezen als je dierbare verslaafd is“.
