Iedereen heeft stemmetjes in zijn hoofd. Jij, ik, je moeder, je broertje, je vriendin. Je denkt nu misschien: “nou ik niet hoor! Ben nie gek!” Maar weet je het wel zeker? Want ik denk eigenlijk dat jij bijvoorbeeld de volgende gedachten, deze zinnetjes, wel herkent, op z’n minst een paar ervan: “ik word niet gezien”,  “wie ben ik om dat te zeggen”, “ik doe er niet toe”, “ik kan dat niet”, “ik ben niet goed genoeg”. Daarentegen heb je gelukkig ook stemmetjes in je hoofd die jou vertellen wat er wél helemaal top aan jou is, bijvoorbeeld: “ik ben creatief”, “ik sta klaar voor anderen”, “ik ben empathisch”.

Dan nu even naar jouw huidige situatie. (Ik ga hier het voorbeeld nemen van verslaafde partner, maar lees gerust ook verder als jouw situatie anders is!)
Welke zinnetjes in jouw hoofd houden je tegen om actie te ondernemen? Om nu echt te zeggen, tot hier en niet verder. Dat wat jij al zo lang denkt, maar niet uitspreekt. Soms voorzichtig uitspreekt, maar als je dan een weerwoord krijgt laat je het er weer gauw bij? (daarna het stemmetje: “zie je wel, je kunt het niet”.) Wanneer is jouw grens bereikt? Hoeveel meer pijn wil jij nog gaan voelen voordat je ermee stopt om dit toe te laten? Wanneer ga je die stemmetjes in je hoofd vertellen dat ze het mis hebben? Jij mag voor jezelf zorgen. Jij hoeft niet zo behandeld te worden. De stemmetjes laten het toe. Jij verdient het niet om pijn gedaan te worden. Ook niet als het per ongeluk of indirect gebeurt, doordat je partner weer onder invloed was. De pijn die jij voelt is de pijn van jouw partner. Hij worstelt met zijn verslaving. Zíjn verslaving. Niet de jouwe. Waarom laat je jouw leven er dan zo door leiden? Eigenlijk ben je het al heel lang zat. Wil je het weer leuk hebben. Wil je je weer geliefd voelen. Niet tweederangs. Wil je dat jíj eens prioriteit krijgt. En er niet steeds weer iets anders éérst moet. Wil je eindelijk eens dat goede gesprek waar je zo naar verlangt. Zonder ruzie. Je bent al erg lang op dat moment aan het wachten. Maar wees eerlijk, met wachten alleen bereik je niks.

Je zult er zelf iets voor moeten doen. Zelfs al heb je de handdoek al in de ring gegooid. Pak ‘m op en zie toch nog een nieuwe kans. Ik geef die jou nu. Jij kunt jouw situatie namelijk wel degelijk veranderen. Jij kunt regie hebben. Hoe dan? Alles al geprobeerd? En niks bleef structureel werken? Het oude patroon sloop er toch weer in? Best snel al, eigenlijk? Dat komt doordat je bent gaan ‘werken’ op de verkeerde dingen. Ik denk dat je al meerdere keren geprobeerd hebt om je partner te veranderen, klopt dat?: “Ik wil dat je meer tijd met mij doorbrengt.”, “Je moet mij meer aandacht geven.”, “Leg die telefoon eens weg.”, “Drink niet zoveel”. “Stop met roken.”, “Je moet ’s avonds eens op tijd thuis komen.”, “Kijk nu naar mij ipv steeds naar je game.”, “Je moet je afspraken nakomen.”… 

En werkte het? Nee. Want je kunt een ander niet veranderen. De enige persoon die je kunt veranderen ben jij zelf. (En psst, je bent al op de goede weg, want je bent dit aan het lezen! 🙂 ) Zodra jij met jezelf aan de slag gaat (sorry voor mijn vreemde woordkeuze, er komt even niets beters bij me op), ga je inzien dat je best veel dingen (be)denkt die eigenlijk niet kloppen.  Die gedachten, bijvoorbeeld zoals die ik aan het begin van deze post opsomde, zijn zinnetjes die jou worden ingefluisterd door een stemmetje dat lang geleden plaatsgenomen heeft in jouw hoofd, toen jij het daadwerkelijk nodig had, en nu nog steeds graag zijn zin doordrijft. Alleen helpt het stemmetje je nu niet meer. Maar daar wordt het nog iets lastiger, want er is niet één stemmetje, het zijn er meer. Hoeveel? Daar kun je achter komen. sterker nog, je zult er, als je écht serieus aan de slag gaat, zelfs achter komen wáár die stemmetjes vandaan komen!