Och, die emoties toch

Ken jij het? Dat het wel eens gebeurt dat je wel vanalles voelt aan emoties, maar dat je dan eigenlijk niet precies weet wat je voelt. Ben je nou boos of verdrietig, blij of verbaasd? Soms is het gewoon zo duidelijk niet. Het kan ook best zijn dat je denkt dat je je heel erg kwaad voelt, maar eigenlijk vooral bezorgd bent om wat iemand doet of gedaan heeft. Als je dat verschil zelf niet in de gaten hebt, kan het moeilijk zijn om aan je partner te vertellen wat jij wilt vertellen. Kom je niet uit je woorden. Of je vertelt wel iets, maar het wordt totaal verkeerd opgevat. Tja, niet vreemd als je het zelf ook niet weet.. 

Het is dus wel prettig als je zelf beter begrijpt wat jij voelt. Dit geldt extra op momenten dat je emoties sterk aanwezig zijn. Er zijn verschillende manieren om zelf te onderzoeken wat je nou eigenlijk voelt op momenten dat je het even niet weet, het hoeft niet eens lang te duren, en het kan echt heel handig zijn om eerst eens goed na te gaan of het klopt wat jij denkt dat je voelt. Je creëert er namelijk heel andere gesprekken door. Ik geef je een voorbeeld van hoe je dat kunt aanpakken.

Zo doe je dat

Stel: je bent heel erg kwaad, want het is al de zoveelste keer dat dit gebeurt: je partner komt alweer later thuis van zijn werk, zei in een appje dat hij moet overwerken, maar je hebt die middag toevallig gezien op jullie rekening dat hij een flink bedrag heeft gepind en je weet niet waarvoor. Je vertrouwt het niet en terwijl hij maar langer en langer wegblijft, wordt je steeds kwader, omdat je denkt dat hij liegt, iets achterhoudt voor jou en als je er zometeen naar vraagt komt ie vast met vage smoezen die je niet gelooft. “Het zou niet de eerste keer zijn”, denk je. Dan kun je twee dingen doen zodra hij thuiskomt:

Situatie 1

Je weet dat er iets niet klopt, dat vóel je. Dat geld.. Laat thuiskomen.. Nu hij eindelijk thuis is, wil je het er echt niet bij laten zitten. Dan eten jullie nóg maar wat later, je zet het vuur uit. Hij gaat nu eerst de waarheid maar eens vertellen! Je laat duidelijk zien dat je boos bent en je vraagt zodra hij binnenkomt waar hij bleef. Hij geeft je meteen pats boem een verklaring. Maar dit is niet het antwoord wat jij zoekt. Het vóelt weer niet oké. Je praat. Je vraagt door, maar zijn antwoorden passen niet bij jouw vragen en maken jou nog bozer. Dat vertel je hem ook eerlijk en je merkt dat hij ook geïrriteerd raakt. Leuk thuiskomen zo. Het eindigt in een flinke ruzie en uiteindelijk heb jij nog steeds het antwoord niet wat je wilde hebben. De avond voelt verpest.

Situatie 2

Je weet dat er iets niet klopt, dat vóel je. Dat geld.. Laat thuis.. Nu hij eindelijk thuis is, wil je het er echt niet bij laten zitten. Maar wát wil je er echt niet bij laten zitten? Je voelt hoe boos jij bent, maar weet niet goed wat je tegen hem wilt zeggen. En om nou maar vanalles te gaan roepen, daarvan weet je intussen dat het niet werkt. Dus je groet hem bij thuiskomst en vraagt of hij verder gaat met het eten koken, zodat jij heel even een momentje kunt nemen voor jezelf omdat je je niet helemaal goed voelt. Je gaat naar boven, met pen en papier. En je gaat schrijven: Welke gedachten komen er bij je op? Ze komen en gaan snel, maar je schrijft er zoveel mogelijk op. Als je denkt aan het geld, het late thuiskomen.. Wat bedenkt jouw hoofd zich allemaal? En dan: waar in je lichaam voel je de spanning die je voelt? Je buik? Je borst? Je nek? Misschien in je armen of benen? Wanneer je dan zo een paar minuten hebt zitten schrijven, kun je het eens teruglezen. Ben je eigenlijk wel boos? Of zie je iets anders naar boven komen in je krabbels? Ben je misschien bang? Bezorgd? Of toch inderdaad boos? Hm, interessant. Na ongeveer 10 minuten kom je alweer terug naar beneden. Je weet nu wat je nodig hebt en vraagt aan je partner of jullie na het eten even samen kunnen gaan zitten om te praten.

Het verschil

Nu is het wel zo dat het evengoed in beide gevallen kan gebeuren dat je de waarheid niet hoort, je gewenste antwoorden niet krijgt. Wanneer iemand dat geld gepind heeft om aan zijn verslaving uit te geven, of wanneer iemand laat thuis kwam vanwege zijn verslaving, dan is de kans groot dat je toch smoezen, leugens, of helemaal geen antwoord te horen krijgt. Dat is het rottige van een verslaving. Ook bij de tweede situatie dus.

Toch kan het wel degelijk iets uitmaken voor welke situatie jij kiest. Het verschil zit ‘m in het resultaat van jóuw acties: in de eerste situatie word en blijf je allebei boos, waarschijnlijk zelfs nog bozer dan daarvoor. Een volgende keer dat zoiets misschien weer voorvalt, heb je dan automatisch weer een lastigere start (“daar gaan we weer”). Bij de tweede situatie heb jij kunnen vertellen wat je werkelijk dwars zit. Doordat je jezelf eerst even onderzocht hebt, wist jij beter wat je voelde, wist je ook beter waar je het over had, kwam beter uit jouw woorden en gingen jullie uiteindelijk waarschijnlijk niet met die forse ruzie de avond in.

Dus, misschien heb je in beide gevallen niet het antwoord of de erkenning gekregen die je zocht, maar je hebt in situatie 2 wél iets over jezelf geleerd én je hebt die “resultaatloze” ruzie kunnen voorkomen. En dat is ook wat waard.

Misschien vind je dit ook interessant: