Je brein steekt namelijk zó in elkaar dat het altijd op zoek zal gaan naar de gemakkelijkste weg; dus het liefst de bekende weg. In dit geval: ‘geen vertrouwen’ of ‘wantrouwen’. Dat is inmiddels namelijk een strak geasfalteerde snelweg mét bewegwijzering geworden in jouw brein. Je bent er zo vaak overheen gegaan… Het is vrij gemakkelijk om snel bewijzen te vinden voor het wantrouwen, je brein is daar intussen op ingericht.

Nu wordt er ineens van jou met je brein verlangd dat je op zoek gaat naar iets nieuws in deze situatie: ‘(wel) vertrouwen’. Je voelt behoorlijk wat weerstand om van die gladde snelweg af te gaan, om dat nieuwe, onbelopen, hobbelige zandpaadje in te slaan. Best logisch. Zie er maar eens door te komen, zo’n begroeid paadje met al dat gehobbel, op zoek naar vertrouwen! Pas wanneer het jou meerdere keren gelukt is om dat nieuwe paadje in te slaan en te volgen, wordt het gladder. Geleidelijk aan wordt het een pad. Het wordt langzaam breder, er past op een gegeven moment ook wel een paard over dat pad. Blijven opletten, paarden zijn snel 😮.